Συνεστίαση του Συλλόγου για τα 20 χρόνια από την ίδρυσή του

 Την Κυριακή 28 Φεβρουαρίου συγκεντρωθήκαμε για να γιορτάσουμε τα 20 χρόνια από την ίδρυση του Συλλόγου μας, Τη γιορτή τίμησαν ο κ  Δήμαρχος Χαλανδρίου κ Γ Ζαφειρόπουλος, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου κ Γ Κουράσης, ο αντιδήμαρχος κ Μ Αδριανάκης, οι επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων και κκ Σ Ανδρεόπουλος,  Λούλα Καρατζά και Νίκος Πανταζής, οι δημοτικοί  σύμβουλο κ Π Βάσσιος, και Κ.Γκότση  οι κκ Σ,. Ρούσσος και Γ. Λιερός  από τη δημοτική παράταξη Αντισταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου και πάνω από 150 μέλη και φίλοι  του συλλόγου μας . Η εκδήλωση είχε μεγάλη επιτυχία  και μεσα σε μια ζεστη και φιλική ατμόσφαιρα μάς δόθηκε η  ευκαιρία να εκφράσουμε για μια ακόμη φόρά την αγάπη και το ενδιαφέρον μας για τη ρεματιά και το περιβάλλον.
Η πρόεδρος του συλλόγου αναφέθηκε στην ιστορία της ίδρυσης του ως έξής: 

Αγαπητοί φίλοι και μέλη του Συλλόγου μας


Σας καλωσορίζουμε και σας ευχαριστούμε που μας τιμήσατε με την παρουσία σας .
Όσο και αν φαίνεται απίστευτο ο Σύλλογός μας κλείνει φέτος 20 χρόνια δυναμικής  παρουσίας στο Χαλάνδρι και την ευρύτερη παραρεμάτια περιοχή. Και πιστεύω πως είναι σήμερα μια καλή ευκαιρία να θυμηθούμε πώς ξεκίνησε. Με ποια αφορμή και για ποια αιτία.Στην αίθουσα αυτή βρίσκονται μερικοί από τους πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής. Η Άννα Κονετά, η πρώτη και μακροβιότερη πρόεδρος του Συλλόγου και η Ειρήνη Κατσιμπόκη για χρόνια ταμίας και γενική γραμματέας.
Η κ Κατσιμπόκη θυμάται. «Το 1977 ανατέθηκε από τον Δήμο Χαλανδρίου σε ομάδα μελετητών με επικεφαλής τον αρχιτέκτονα πολεοδόμο Δ Σταματιάδη η σύνταξη μελέτης για την διαμόρφωση, προστασία και ανάδειξη της Ρεματιάς Χαλανδρίου με τις ανάλογες κατευθύνσεις. Η μελέτη που εμφανίστηκε μετά από μια 10ετία περιελάμβανε μεταξύ άλλων την κατασκευή μέσα στη Ρεματιά κολυμβητηρίου, εκθεσιακού κέντρου, συγκροτήματος αναψυχής 3000 τμ, θερινό κινηματογράφο, νέο μεγάλο θέατρο με τσιμεντένιες κερκίδες, φουαγιέ 500 τμ και κάλυψη με θόλο για χειμερινή λειτουργία, δίκτυο πεζοδρόμων, χώρους στάθμευσης Ι.Χ ακόμη στα "φρύδια" της ρεματιάς, μέχρι και εναέριο τελεφερίκ ή μάλλον τελεσιέζ και στάβλο για πόνυ. Και στο ακίνητο Πραπόπουλου την κατασκευή τετραώροφου πολιτιστικού κέντρου 5400 τμ και υπόγειου τετραώροφου γκαράζ 3000 τμ »
Ο κ Κοντολέφας από τα ιδρυτικά και πλέον δραστήρια μέχρι σήμερα μέλη του συλλόγου μας αναπολεί «Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα του 1988 πληροφορήθηκα πως στο αμφιθέατρο του ιδρύματος Χατζηκώνστα θα γινόταν από το Δήμο Χαλανδρίου  παρουσίαση σχεδίου « Διαμόρφωση, προστασία και ανάδειξη της Ρεματιάς» Πήγαινε να ακούσεις μου λέει η γυναίκα μου. Φοβάμαι πως θα κόψουνε τα δέντρα. Ήταν μια εντυπωσιακή παρουσίαση με σλάιντς κυρίως από μια Ρεματιά στο Λουξεμβούργο όπου πράγματι υπήρχαν ορισμένες εγκαταστάσεις. Με τη διαφορά ότι εκείνη ήταν τεράστια με λόφους καταπράσινους τριγύρω της ενώ η δική μας μικρή και ολόγυρα της η τσιμεντένια πόλη. Για ένα χρόνο περίπου έγραφα γράμματα στις εφημερίδες και αναφορές στο Δήμο μέχρι που πληροφορήθηκα την ύπαρξη μιας περισσότερο μαζικής κίνησης από νέα παιδιά που διατηρούσαν ένα τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, την Κοκκινοσκουφίτσα, εξέδιδαν ένα περιοδικό την Ακροβασία και είχαν ένα φορέα την Πρωτοβουλία Πολιτών Χαλανδρίου. Οι νέοι αυτοί , τα παιδιά όπως τα λέγαμε' επιστήμονες και φοιτητές είχαν πάρει πολύ ζεστά το θέμα της Ρεματιάς.  Συστήσαμε μια μη κερδοσκοπική εταιρεία λόγω του επείγοντος μέχρι να οργανωθούμε ως Σύλλογος προκειμένου να προλάβουμε τις προθεσμίες για τις προσφυγές.Μοιράζαμε φυλλάδια [ τα παιδιά είχαν εκδώσει ένα δισέλιδο ενημερωτικό κείμενο με τον τίτλο ¨όχι στην καταστροφή της Ρεματιάς»] και παράλληλα γινόταν ενημέρωση μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού Κοκκινοσκουφίτσα και του περιοδικού Ακροβασία. Μοιράζαμε προκηρύξεις στη Λαϊκή τις Τρίτες, τις κολλάγαμε στα παρ-μπριζ των αυτοκινήτων, διαμαρτυρόμασταν στο ΣΧΟΠ , στο Δήμο και τη Νομαρχία. Σε 10 ημέρες συγκεντρώθηκαν 3000 υπογραφές διαμαρτυρίας κατά της αποδοχής από τον Νομάρχη της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου με ορισμένες περικοπές λόγω των αντιδράσεων.»
Η πρώτη φάση λοιπόν του αγώνα για τη διάσωση της Ρεματιάς έληξε με την ακύρωση της απόφασης του Νομάρχη μετά από προσφυγή μας το 1990 και την αποδοχή σχετικής προσφυγής μας στο ΣτΕ που κατέθεσε ο καθηγητής Γεώργιος Παπαδημητρίου. Την ίδια χρονιά ιδρύθηκε ο Σύλλογός μας και άρχισε η δεύτερη φάση της προσπάθειας να ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιες αρχές για την ανάγκη να διατηρήσει η Ρεματιά το φυσικό της χαρακτήρα. Τελικά το ΥΠΕΧΩΔΕ ανέθεσε σε ειδική επιτροπή υπό την προεδρία του Δρ Μηχανικού κ Θεοφάνη Λώλη να μελετήσει την υπάρχουσα κατάσταση και να προτείνει τα αναγκαία μέτρα για το «Χαρακτηρισμό του χειμαρρικού ρέματος Πεντέλης-Χαλανδρίου ως προστατευόμενου τοπίου , τον καθορισμό των ορίων και ζωνών προστασίας του και την επιβολή όρων, απαγορεύσεων και περιορισμών εντός αυτών» και εκδόθηκε το σχετικό Π.Δ/γμα
Η τρίτη φάση της προσπάθειας θα τελειώσει όταν πολιτεία και πολίτες κατανοήσουμε ότι περισσότερο τσιμέντο, μεγαλύτερο οικόπεδο και θέσεις πάρκιγκ σε βάρος του πράσινου δεν αποτελεί τον ασφαλέστερο τρόπο αναβάθμισης ούτε της ποιότητας της ζωής μας αλλά ούτε και της περιουσίας μας και ότι η καλύτερη προστασία και ανάδειξη της Ρεματιάς επιτυγχάνεται απλώς με την οριοθέτηση, τη συντήρηση και την έγκαιρη προστασία της από φυσικές καταστροφές και παράνομες ενέργειες χωρίς παρεμβάσεις που αλλοιώνουν το χαρακτήρα της
Σας ευχαριστούμε για την μέχρι σήμερα υποστήριξή σας και περιμένουμε περισσότερη ενεργή συμμετοχή ώστε να παραδώσουμε τη Ρεματιά κατά το δυνατόν ανέγγιχτη στις γενιές που έρχονται