Διαβάσαμε με πολύ ενδιαφέρον στη Φλυαρία του Μαΐου το άρθρο της κ Ευγενίας Κατούφα με τίτλο «πεζοδρόμια για σκότωμα» και συμφωνούμε απόλυτα με τις διαπιστώσεις της ως προς την επικινδυνότητά τους και την ανάγκη να υπάρχει απρόσκοπτη πρόσβαση σ αυτά για όλους
Όμως η με απόλυτο τρόπο αναγόρευση των δέντρων ως των μοναδικών υπεύθυνων για την κατάσταση των πεζοδρομίων και η χωρίς ελαφρυντικά καταδίκη τους σε θάνατο, μας βρίσκει κατηγορηματικά αντίθετους.
Πάνω στα πεζοδρόμια υπάρχουν:
1.Περίπτερα τα οποία , με τις ευλογίες της δημοτικής αρχής, απλώνουν την πραμάτεια τους και πολλά τη σκεπάζουν με τεντόπανα που τα στηρίζουν μόνιμα με στύλους που μπήγουν στα πεζοδρόμια αναγκάζοντας τους πεζούς να κατεβαίνουν στους δρόμους -και μάλιστα ταχείας κυκλοφορίας- για να τα προσπεράσουν [ παράδειγμα δυο περίπτερα στην οδό Αγίας Παρασκευής κοντά στον Σκλαβενίτη ]
2. Κολόνες της ΔΕΗ, στύλοι φωτισμού, κατανεμητές του ΟΤΕ, στέγαστρα στάσεων λεωφορείων κλπ τοποθετημένα με τρόπο που εμποδίζουν την διέλευση των πεζών [ λαμπρό παράδειγμα οι στύλοι φωτισμού σε αντικατάσταση υπάρχοντος ήδη στην Ηρώδου του Αττικού που έκαναν αδιάβατα τα ήδη στενά πεζοδρόμια, το πεζοδρόμιο στην συμβολή της Λ Πεντέλης με την Διογένους όπου υπάρχουν συγκεντρωμένοι στύλοι , καφάου και ένας τοίχος, η στάση Φαρίντα στο δεξί πεζοδρόμιο της Λ .Πεντέλης κλπ κλπ
3. Τοιχάκια, ζαρντινιέρες, πολυθρόνες, τραπέζια [ στην Αγίας Παρασκευής, στη Γκίνη κλπ κλπ΄]
Αφού λοιπόν φύγουν όλα αυτά και τοποθετηθούν εμπόδια ώστε να μην παρκάρουν τα αυτοκίνητα πάνω στα ελεύθερα πεζοδρόμια και ληφθεί μέριμνα ώστε από εδώ και πέρα να μη γίνονται αυθαίρετες παρεμβάσεις από ιδιώτες και τις αρχές και εφόσον υπάρχουν δέντρα επικίνδυνα ή που εμποδίζουν την διέλευση και δεν υπάρχει τρόπος να σωθούν, τότε με φειδώ να αποφασιστεί – σαν έσχατο μέτρο- η κοπή τους αλλά για κάθε δέντρο που θα κόβεται θα φυτεύεται ένα καινούργιο.
Η συμβολή των δέντρων στην μείωση της θερμοκρασίας, των επιπτώσεων του φαινομένου θερμοκηπίου, την καλυτέρευση της ποιότητας του αέρα που αναπνέουμε είναι αναμφισβήτητη και πρέπει να σκεφτόμαστε πολύ για κάθε ένα από αυτά που θα κόψουμε.
Γνωρίζουμε και εκτιμούμε την ευαισθησία της Ευγενίας Κατούφα για όλα τα κοινωνικά θέματα και πιστεύουμε πως με τις επισημάνσεις μας βοηθάμε στο κοινό αγώνα για την καλυτέρευση της ζωής όλων μας στην πόλη και ιδιαίτερα των ομάδων που έχουν την περισσότερη ανάγκη,
sas esteila ena email, poli kalo to arthro!
ΑπάντησηΔιαγραφήενα κειμενακι που εγραψε ο γιος μου πριν απο μερικα χρονια- νεος φοιτητης τοτε!
ΑπάντησηΔιαγραφή.............................................
στην Αθήνα δεν υπάρχουν πεζοδρόμια. Τέλος.
Άλλα και όπου υπάρχουν φροντίζουμε επιμελώς να τα καλύψουμε με διαφόρων ειδών πράγματα.
Αυτοκίνητο είναι η καλύτερη λύση, πιάνει απ' άκρη σ' άκρη και δεν αφήνει κάμια επιλογή. Τραπεζάκια, καρεκλάκια, κολώνες, γλάστρες και τώρα τελευταία τρύπες από έργα του ΟΤΕ ή άλλων εταιριών που αναβαθμίζουν τα δίκτυά τους αποτελούν ημίμετρα, αφού με λίγη προσπάθεια ο πεζός καταφέρνει να τα περάσει με μόνο αποτέλεσμα κάνα στραμπούληγμα.
Τα τελευταία χρόνια, μετά από προτωβουλία της Νομαρχίας και σε συνεργασία με τους Δήμους, έχουν κατασκευαστεί ειδικές ράμπες κίτρινου χρώματος για να διευκολύνουν τα θύματα να πέσουν στις εκάστοτε παγίδες ώστε να ψυχαγωγούνται οι πολίτες κάθε ώρα και κάθε στιγμή.
Η κοινωνική ευαισθησία της πολίτείας φαίνεται και από το γεγονός ότι σε πολλές από αυτές τις ράμπες έχουν τοποθετηθεί ειδικά κολωνάκια πράσινου χρώματος που αποτρέπουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες να χρησιμοποιήσουν τα πεζοδρόμια.
Παράλληλα, σε πολλές περιοχές, ειδικά πλησίον του κέντρου, ο Δήμος έχει φροντίσει και για την ανάπτυξη της ομαδικότητας και της συνεργασίας των πολιτών. Μια δημοφιλής άσκηση είναι αυτή με το όνομα «ένα πλακάκι πλάτος». Οι πεζοί πρέπει να βρουν τρόπους να διασταυρωθούν και να συνεχίσουν την πορεία τους έχοντας στη διάθεσή τους μόνο ένα πλακάκι πεζοδρόμιο. (με σακούλες από ψώνια ανεβαίνει η δυσκολία αλλά και η αποτελεσματικότητα της άσκησης)
Οι εκπαιδευτικές δοκιμασίες περιλαμβάνουν και ασκήσεις αντανακλαστικών από διερχόμενα μηχανάκια που έρχονται απροειδοποίητα από το πεζοδρόμιο για να αποφύγουν την κίνηση αλλά και από οδηγούς που φροντίζουν επιμελώς να αγνοούν τις διαβάσεις πεζών ώστε να θέτουν σε εγρήγορση τους πολίτες κάθε φορά που επιχειρούν να περάσουν απέναντι.
Η κορυφαία άσκηση πάντως ονομάζεται «το αόρατο πεζοδρόμιο» και συναντάται σε ειδικά σημεία. Το πλάτος του πεζοδρομίου είναι μισή πλάκα και στην άκρη υπάρχουν κολωνάκια που αποτρέπουν τη στάθμευση. Εκεί οι πολίτες καλούνται να προχωρήσουν με την πλάτη στον τοίχο και με πλάγια βήματα. Όσοι καταφέρουν και περάσουν την δοκιμασία ανεβαίνουν επίπεδο και πλέον έχουν να αντιμετωπίσουν stand περιοδικών-εφημερίδων καθώς και ηλικιωμένους αντιπάλους που έρχονται από την αντίθετη κατεύθυνση.
Επίσης με το ειδικό πρόγραμμα «κάν' το μόνος σου» η πολιτεία ενισχύει την δημιουργικότητα και την φαντασία των πολιτών στη δημιουργία παγίδων. Οικοδομές εξαιρούνται από το πρόγραμμα λόγω αθέμιτου ανταγωνισμού στην ποσότητα των υλικών.